Sigana hudang ku kamelang ka anak bisi tacan balik. Peuting tadi teh, jam 9 geus sare, kahudangkeun ku telepon ti Kang Ayi nu ngabejaan pek we HP nu paeh teh méré. HPna ruksak layarna cenah.
Hudang terus ka cai. Asa mules. Meureun pangaruh dahar nu rada lada-lada. Tapi da asa teu ngadahar nu lada. Dahar ogé poe kamari mah rada ngaco. Dibere sangu ku An Naja dibawa ka KCD, aya satpam ningali pas M dibere transpor jeung sangu. Satpam ningalikeun, asa teu enak kana haté.
M terus ka ruang SPMB, satpam ka jero oge nanyakeun bisi rek dihirupkeun ACna, dijawab teu kudu.
Beuteung ges kekerebekan hayang dahar. Ras ka budak, ah keur manehna we sangu teh. Ari ras ka satpam bangun nu hayangeun, ah dibikeun we. Bari rada cangcaya, panan di KCD mah aya makan siang.
Tapi keun we, geus kagak dibikeun padahal M ge lapar ti isuk can dahar, rek dahar teu tega ka anak, bisi can dahar. Tungtungna M teu dahar, anak teu dahar.
Ayeuna jam 4.09
Ti tatadi kadenge sora ti mesjid beulah wetan, pokna kieu, "gugah, gugah".
Nitah hudang.
Naha nya bet nitah hudang? Lain hudang mah urusan nu sare, lain urusan manehna. Naha manehna ngarasa boga hak nhahudangkeun nu sare tina sapeker mesjid.
Teus kadenge aya sora ti mesjid nu beda deui, "ila hilas tuli firdausi ala, jeung saterusna", ngagelik ngalagu nu basana ku M mah teu kaharti. Eta teh ngomongkeun naon, ngalagukeun naon subuh-subuh kieu. Ari manehn ngarti kitu kana kecap-kecap anu dilagukeun eta? Bisi we siga anu dina pangajian, pedah laguna basa Arab, disangkana lagu islami, padahal eusina ngajak ngamar.
Terus kadenge deui aya sora lain, sarua ngalagu.
Tabuh 4.15 leuwih rame.
Padahal mah, hudang mah hudang we atuh tong ngadandengan batur, atawa teu kudu ngarasa kudu ngahudangkeun batur. Keur hudang mah gampang kari masa alarm.
No comments:
Post a Comment