Dilejokeun

Gebeg, haté Rastiti ngaranjug. Asa rék coplok mun téaah jajantung bisa lesot. Beu, ceuk gerentes haténa, geus nipu deui waé  tah Ipin téh. Jeung naha atuh ari salaki aing,  bet atah sasar, tejo atoh. Majar aya beulieun 5 ton. Tina saton kabagean 2 rebu oge geus mucekil. Ari kieu mah, lain mucekil, tapi matak buncelik. 

Heueuh padahal mah nya, panan ayeuna mah jaman hape. Naha salaki aing teh teu ngahubungi jelema nu rek dituju make hape heula. Kalah belesat indit, bari mayar tol Cisumdawuna oge 150 rebu, bulak balik jadi 300 rebu,  acan solar. Gusti... na bet asa katurug katutuh nasib abdi teh. Rastiti hujan cimata.

Perkara anak can aya kelemengna, can puguh alang ujurna. Ieu salaki, der nambahan kasusah. 

Ya Alloh, Pangeran Nu Kawasa, salametkeun anak jeung salaki. Rastiti ukur bisa nginghak. 

Tamba susah, manehna nyokot neas sacanggeum. Rek nyieun liwet keur manehna buka puasa engke. Nu kapikiran ku manehna ukur puasa pikeun nulungan anak jeung salaki. Panjejeg keur mementa, muntang tulung ka Alloh. Isin temen ku Alloh mun polostong, nya menta, nya teu aya usaha pisan. Nya Rastiti milih puasa, pikeun nutupan kaerana ka Alloh, rumasa loba teuing pamenta.

Anakna ngaWA majar aya beja ti main university,  yen kudu memperpanjang kontrakan nepika Agustus. Universitas tacan muka jeung narima lamun samemeh Agustus. Atuh husu Rastiti mantuan mangnuliskeun WA sangkan Ktezia mere omber kontrakan nepina Agustus.

Sabari nunggu magrib, manehna mesen dim sum keur buka puasa